Analysis of the Cyber Security Strategies of People’s Republic of China
Ali Burak DARICILI* - Barış ÖZDAL**
* Dr., Bursa Teknik Üniversitesi İnsan ve Toplum Bilimleri Fakültesi, Uluslararası İlişkiler Bölümü, e-posta: ali.daricili@btu.edu.tr.
** Prof.Dr., Uludağ Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, Uluslararası İlişkiler Bölümü, e-posta: barisozdal@gmail.com.
Geliş Tarihi / Received : 28.02.2018
Kabul Tarihi / Accepted : 26.05.2018
Sayfa 1 – 35 (35)
Öz
Çin Halk Cumhuriyeti (ÇHC) geniş yüzölçümü ve doğal kaynakları, büyük ve verimli nüfus yapısı, teknoloji kullanımına yatkın ve gelişen ekonomisi, Birleşmiş Milletler (BM) Güvenlik Konseyi’nde sahip olduğu veto hakkı, güçlü silahlı kuvvetleri ve artan siber kapasitesi dikkate alındığında uluslararası sistemin yükselen gücü konumundadır. ÇHC genel olarak siber güvenlik stratejisini ekonomik büyümesini sağlamak, askerî kapasitesini geliştirmek, küresel düzeyde yeni gelişen teknolojileri siber espiyonaj operasyonları kapsamında temin etmek ve mevcut iç sisteminin güvenliğini ve devamlılığını sağlamak amaçları kapsamında planlamaktadır. Sahip olduğu büyük nüfus, geniş internet altyapısı ve topluluğu dikkate alındığında, ÇHC’nin siber güvenlik stratejisi kapsamında attığı her adımın bir yandan küresel siber uzay alanını da etkilediği hatırda tutulmalıdır. Bu bağlamda ÇHC’nin siber güvenlik stratejisinin tüm detayları ile irdelenmesi, uluslararası ilişkiler disiplini ve siber uzay çalışmaları açısından önemlidir. Bu makalede öncelikle ÇHC’nin güncel siber güvenlik stratejileri ile kadim savaş konseptleri arasındaki etkileşim, ÇHC’nin siber güvenlik alanı ile ilgili kanun ve düzenlemeleri, kurumsal yapılanmaları, resmî belge, doküman ve planlamaları çalışmada analiz edilecektir. Daha sonra ÇHC’nin siber güvenlik stratejisinin temel özellikleri irdelenecek ve ÇHC’nin kısa ve orta vadede potansiyel siber güvenlik politikası hakkında bir perspektif oluşturulmasına çalışılacaktır.
Anahtar Kelimeler: Çin Halk Cumhuriyeti, Siber Strateji, Siber Uzay, Siber Güvenlik, Siber Kapasite.
From Radicalism and Extremism to Terrorism: The Instrumentalization of Political Violence
Mehmet KURUM** - Engin AVCI***
* Bu makale, Erciyes Üniversitesi tarafından 31 Ocak-02 Şubat 2018 tarihlerinde Kayseri’de düzenlenen Birinci Uluslararası Sosyal Bilimler Kongresi’nde (USBİK 2018) kısmen sunulan “Terörist Örgütlerin Radikalleşme Süreçleri: Şiddet İçeren Aşırıcılıktan Terörizme Giden Yol” (Radicalization Process of Terrorist Organizations: Path from Violent Extremism to Terrorism) başlıklı bildirinin genişletilmiş versiyonudur.
** Dr., Jandarma ve Sahil Güvenlik Akademisi, e-posta: mkurum@yahoo.com.
*** Dr., Jandarma ve Sahil Güvenlik Akademisi, e-posta: engavci@gmail.com.
Geliş Tarihi / Received : 06.06.2018
Kabul Tarihi / Accepted : 06.11.2018
Sayfa 37 – 90 (54)
Öz
11 Eylül saldırılarından sonra, terörist gruplara karşı küresel boyutta yürütülen mücadelenin etkinliği konusundaki tartışmalar, hükûmetleri terörizmle mücadelede yeni stratejiler aramaya itmiştir. Terörizme ilişkin birçok araştırmada, bireylerin neden ve nasıl radikalleştikleri, neden şiddete ve terörizme başvurdukları sorularına cevap aranmıştır. Bu süreçte radikalizm ve aşırıcılık kavramları, terörizm çalışmalarında önemli bir yer edinmiştir. Terörizmin tanımına ilişkin geleneksel tartışmalardaki muğlak durum radikalizm konusundaki çalışmalara da yansımıştır. Bu makalede radikalizm, aşırıcılık ve terörizm kavramlarına ilişkin betimsel bir analiz yapılarak, bu kavramlar arasındaki ilişkilerin ortaya konulması, birey ve grupların hangi durumlarda şiddete yöneldiklerinin ve şiddeti araçsallaştırdıklarının incelenmesi amaçlanmıştır. Bu kapsamda, öncelikle radikalizm ve ilgili kavramlar, kavramın tarihsel gelişimi ve kavramla ilgili farklı yaklaşımlar ele alınmıştır. Müteakiben radikal düşünce ve eylemlerin aşırıcılığa ve terörizme dönüşme sürecinde, şiddetin araç olarak nasıl benimsendiği hususları ortaya konmuştur.
Anahtar Kelimeler: Radikalizm, Aşırıcılık, Terörizm, Siyasal Şiddetin Araçsallaştırılması, Grup Dinamikleri.
The Security Perception of Russian Federation from Neo-Eurasianism Perspective
Selim KURT**
* Bu makale 01-03 Kasım 2017 tarihleri arasında gerçekleştirilen “İstanbul Güvenlik Konferansı 2017” adlı konferansta sunulan bildirinin genişletilmiş halidir.
** Dr. Öğr. Üyesi, Giresun Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, Uluslararası İlişkiler Bölümü, e-posta: selim.kurt@giresun.edu.tr.
Geliş Tarihi / Received : 06.11.2017
Kabul Tarihi / Accepted : 06.08.2018/p>
91 – 125 (35)
Öz
SSCB’nin dağılmasını takiben Rus siyasal yaşamında etkili olan Batı taraftarı görüşlere karşı ortaya çıkan neo-Avrasyacılık, büyük ölçüde Aleksandr Dugin tarafından sistematik bir düşünce yapısı haline getirilmiştir. Dugin, Avrasyacılık anlayışını kara ve deniz güçleri arasındaki rekabete dayandırmakta olup, bu durumun günümüzde ABD’nin başını çektiği denizci kutup ile Rusya Federasyonu’nun başını çektiği karacı kutup arasındaki mücadelede somutlaştığını iddia etmektedir. Avrasya’daki eksen toprakları elinde bulundurması nedeniyle Avrasya İmparatorluğu’nun Rusların önderliğinde kurulması gerektiğine dikkat çeken Dugin, bunun için Rusya Federasyonu’nun SSCB’nin dağılmasının ardından yitirdiği “yakın çevresi”ni yeniden ele geçirip, takiben denizci kutbun lideri olan Amerika Birleşik Devletleri’nin çıkarlarına tüm dünyada meydan okuyarak, en nihayetinde onu yenilgiye uğratılmasının zaruretine işaret etmektedir. Özellikle Ağustos 2008 Savaşı ile Gürcistan’a, 2014 yılında da Ukrayna’ya müdahale ederek Avrupa-Atlantik yapının yakın çevresine yönelik akınını önemli ölçüde durduran Rusya Federasyonu’nun, 2015 yılında da Suriye Krizine müdahil olarak Dugin’in çerçevesini çizdiği neo-Avrasyacı akımın söylemlerini hayata geçirdiği söylenebilir.
Anahtar Kelimeler: Avrasyacılık, Neo-Avrasyacılık, Rusya Federasyonu, Güvenlik, Aleksandr Dugin.
Changing Position of HAMAS in Palestine after 2006 Elections (2006-2010)
Filiz KATMAN**
* Bu makale, yazarın doktora tezinin ilgili bölümünden oluşturulmuştur. Filiz Katman, Bir Terörist Örgütün Siyasal Partileşmesi: HAMAS Örneği, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Kara Harp Okulu, Savunma Bilimleri Enstitüsü, 2010.
** Dr. Öğr. Üyesi, İstanbul Aydın Üniversitesi, İİBF, Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Bölümü, e-posta: filizkatman@aydin.edu.tr.
Geliş Tarihi / Received : 22.05.2018
Kabul Tarihi / Accepted : 12.08.2018
Sayfa 127 – 156 (30)
Öz
Filistin’deki aktörlerin tarihsel süreç içinde yaşanan gelişmelere göre kendilerini konumlandırdıkları ve stratejilerini de bu yeni konumlandırmaya göre değiştirdikleri görülmektedir. İslami Direniş Hareketi (HAMAS) da bu şekilde hareket eden aktörlerden biridir. HAMAS’ın Filistin toplumu nezdinde konumu ve Filistin’deki gelişmelerdeki belirleyici rolü göz önüne alındığında, geçirdiği dönüşüm sürecinin incelenmesi, Filistin meselesinin anlaşılması açısından önemlidir. Bu çalışmada, örgüt düzeyinde 2006 Filistin seçimlerini kazanan HAMAS’ın daha öncesinde seçimlere katılmayı, Filistin ulusal birliğinin sağlanmasını ve Filistin sorununun müzakere edilmesini reddeden bir örgütten 2006 seçimlerine katılan, Filistin ulusal birliğinin sağlanması yönünde irade gösteren ve müzakerelerde masada HAMAS’a koşulsuz yer ayrılmasını talep eden bir örgüt haline gelmesinde hangi faktörlerin etkili olduğu ve nasıl bir dönüşüm süreci geçirdiği incelenmektedir. HAMAS’ın dönüşüm süreci incelendiğinde, 2006 seçimlerine katılma kararının önemli bir kırılma olduğu görülmektedir. Çalışmada da, HAMAS’ın 2006 seçimlerine bir siyasal parti olarak katılma kararı ile 2006 seçim zaferi sonrasında HAMAS’ın iktidarının ilk dört yılı sırasındaki uygulamalarıyla bunun Filistin içindeki konumuna etkileri ele alınacaktır.
Anahtar Kelimeler: 2006 seçimleri, dönüşüm süreci, El Fetih, Filistin, HAMAS.
Rising of Iran as a Regional Power
Saffet AKKAYA* - Haleddin İBRAHİMLİ**
* Dr. Öğr. Üyesi, Avrasya Üniversitesi, Uluslararası İlişkiler Bölümü, e-posta: saffet.akkaya@avrasya.edu.tr
** Prof.Dr. Avrasya Üniversitesi, Uluslararası İlişkiler Bölümü, e-posta: khaladdin.ibrahimli@avrasya.edu.tr
Geliş Tarihi / Received : 12.01.2018
Kabul Tarihi / Accepted : 07.08.2018
Öz
Bu makalenin amacı, İran’ın 1979 İslam devriminden sonra bölgesel bir güç haline gelmesinde etkili olan faktörleri incelemektir. Bu amaca ulaşabilmek için önce İran’ın zengin devlet kültürü ve tarihinin bu sürece olan etkisinin geri planı incelenmiştir. Arkasından, bu dönüşümün temel faktörleri olduğu düşünülen İran’ın teokratik yapısı, bu yapının Orta Doğu’daki değişimlere ve gelişmelere olan uygunluğu, İran’ın Rusya ve ABD ile olan ilişkileri, İran-Rusya ikilisinin birlikte yürüttükleri bölgesel politikalar ve bu iki devletin çatışan ve kesişen çıkarları mercek altına alınmıştır. İlk ve yeri geldikçe ikincil verilere dayanan bu nitel çalışmada, İran’ın Orta Doğu coğrafyasında bölgesel bir güce yükselmesinin asıl sebebinin onun zengin devlet kültürü ve tarihinden ziyade teokratik siyasi yapısı ve özellikle Soğuk Savaş’tan sonra Rusya ile müştereken yürüttükleri politikalar olduğu sonucuna varılmaktadır. Çalışmanın İran ve Rusya eksenli Orta Doğu dinamiklerinin daha iyi anlaşılabilmesine imkân sağlayacağı ve ilgili literatüre katkı yapacağı değerlendirilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Bölgesel Güç, İran, Teokratik, Orta Doğu, Mezhepçilik.
Civil-Military Relations in Turkey: A Critical Evaluation
Mustafa ULUÇAKAR**
* Bu makale yazarın Prof.Dr. Ali Çağlar danışmanlığında hazırlayıp sunduğu “Türkiye’de Sivil-Asker İlişkileri ve Ordunun Demokratik Kontrolü” (Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi ABD, Siyaset Bilimi Programı, Ankara, 2013) adlı doktora tezinin verilerinin bir kısmına dayalı olarak üretilmiştir. Ayrıca ilâve gözlem ve söyleşiler ile yeni literatürden de yararlanılarak çalışma güncellenmiştir.
** Dr. Öğretim Üyesi, Avrasya Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Bölümü, e-posta: mulucakar@avrasya.edu.tr.
Geliş Tarihi / Received : 29.11.2017
Kabul Tarihi / Accepted : 30.10.2018
Öz
Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de silahlı kuvvetlerin askerî eğitim aracılığıyla yarattığı etkinin askerî müdahaleler ile ilişkisini analiz etmektir. Araştırma verileri; literatür taraması-ikincil kaynaklar, gözlem ve mülakat veri toplama teknikleriyle elde edilmiştir. Çalışmada siyasi kültür, askerî kültür ve askerî eğitimin askerî müdahaleleri tetikleyecek kodlar içerebileceği ve Türk toplumundaki demokrasi talebi ile uyumlu bir demokratik gözetim modelinin, diyalog, iş birliği, değer ve hedef paylaşımına dayalı bir sivil ve asker elitler uzlaşısı çerçevesinde kurulması gerektiği sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Sivil Toplum, Silahlı Kuvvetler, Sivil-Asker İlişkileri, Silahlı Kuvvetler Toplum İlişkisi, Türk Silahlı Kuvvetleri.
Spirit of Attack as a Thought of Pragmatic Action and Daring Discourse of Atatürk
Özgür KÖRPE** - Hikmet KIRIK***
* Bu makale, ilk yazarın doktora tezinin ilgili bölümünden oluşturulmuştur.
** Dr. Öğc., Yıldız Teknik Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Bölümü, e-posta: okorpe@yildiz.edu.tr.
*** Doç.Dr., İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi, e-posta: hikmetk@istanbul.edu.tr.
Geliş Tarihi / Received : 02.08.2018
Kabul Tarihi / Accepted : 25.10.2018
Öz
Stratejik kültürün makro çevresel analizinde, tarih öncelikli bir yer edinmiş durumdadır. Stratejik kültürün tarihsel analizi açısından da güç kullanma biçimleri öncelikli sorunsalı oluşturduğuna göre, tarihsel stratejik kültür analizlerinde “taarruzilik” ve “tedafüilik” nisbi bir öncelik ve ayrıcalık kazanmaktadır. Bahse konu dikotominin görece dinamik yanını oluşturan taarruzilik, Batı literatüründe “cult of offensive” şeklinde ifade edilmektedir. Stratejik kültürdeki taarruzi ve tedafüi eğilimler tartışması, Türk stratejik kültürünün yabancı olduğu bir alan değildir. Çeşitli yazarlar Türk stratejik kültüründe de benzer bir dikotomiyi taarruz/savunma ya da cüret/temkin tanımlamalarıyla tespit etmiştir. Öte yandan Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün söyleminde de “taarruz ruhu” olarak yer bulan pragmatik eğilim, bu araştırmanın sorunsalını teşkil etmektedir. Bu araştırmada Türk Stratejik kültüründeki taarruzilik, Atatürk’ün kendi yazdığı eserleri ile söylev ve demeçleri üzerinden analiz edilecektir.
Anahtar Kelimeler: Stratejik kültür, Taarruz ruhu, Stratejik pragmatizm, İçerik analizi, Atatürk.
Chechnya: Political and Military Vicious Circle
Mesut UYAR*
* Prof.Dr., Antalya Bilim Üniversitesi, İktisadi, İdari ve Sosyal Bilimler Fakültesi, e-posta: mesut.uyar@antalya.edu.tr.
Geliş Tarihi / Received : 28.08.2018
Kabul Tarihi / Accepted : 26.10.2018
Öz
Çeçenler tek başlarına veya diğer Kafkas milletleriyle beraber 1750’den beri Rus işgali ve yönetimine karşı direnmektedir. Bu direniş 1850’ler ve 1990’larda tepe noktasına çıkmıştır. Bu makalenin iddiası, bu iki tepe noktasında Çeçenlerin ve Rusların çözüm getirmeyen aynı stratejileri ve yöntemleri uyguladıkları ve geçmişten hiçbir ders almadıklarıdır. Bu kısırdöngü iyi analiz edilirse, gelecekte soruna barışçı çözüm bulmak mümkün olacaktır.
Anahtar Kelimeler: Çeçenistan, Rusya, Gayri Nizami Harp, Ayrılıkçı Milliyetçilik, Şeyh Şamil.